Turkish J Clin Psy. Ahead of Print: KPD-01979 | DOI: 10.5505/kpd.2025.01979

Why Psychoanalysis Failed To Embrace Dialectics: Pathways for Progressive Change through Implicit Psychotherapy - Part II

Vedat Şar
Department of Psychiatry, Koc University School of Medicine

This paper, the second of a two-part essay, delves into the implicit and immediate factors within psychotherapy, positioning estrangement from oneself and to the environment as a core psychopathological issue. Implicit Psychotherapy, as proposed and outlined in this paper is the technical aspect of Dialectical Dynamic Therapy (DDT), which itself is rooted in the Dialectical Discourse. Aiming for the most profound “healing” possible, this approach directly engages the symbolic network of the mind to minimize resistance to change. The individual obstacle in this process is highlighted as escape from oneself driven by traumatic memories. The subtle and encrypted communication between patient and therapist serves to protect both the individual’s unique essence and the purity of the therapeutic process from the external symbolic impositions, which is the second obstacle in treatment. Finally, this approach facilitates the Hegelian process sublation (Aufhebung) of the power dilemma which is inherently linked to trauma. The essay explores a novel “digital brain” model of mind, and the internal moderation concept, highlighting their potential contributions to machine learning applications which would serve for exploration of the opportunities embedded in Implicit Psychotherapy. The development of a Symbol Relations Theory remains as the next theoretical task following this essay which would complete the full set basic knowledge which the proposed psychotherapy approach is to be grounded upon.

Keywords: Implisit psychotherapy, symbol relations, encryption, dynamic, dialectic

---

Psikanaliz diyalektiği neden benimseyemedi: İmplisit psikoterapi ile ileri yönde değişim sağlamanın yolakları Bölüm II

Vedat Şar
Koç Üniversitesi Tıp Fakültesi Psikiyatri Anabilim Dalı

Bu makale psikoterapide örtük ve hızlı etkenlerin rolünü ele alırken kendine ve çevreye yabancılaşmayı çekirdekle psikopatolojik konu olarak varsaymaktadır. İmplisit Psikoterapi, kendisi de Diyalektik Söylem üzerinde inşa edilen Diyalektik Dinamik Terapi'nin (DDT) teknik ve klinik yönü olarak incelenmektedir. Olanak bulunan en derin "iyileştitim"I amaçllarken bu yaklaşım değişime direnci en aza indirmek icing zihnin simgesel ağına odaklanmaktadır. Bu süreçte başlıca engel olarak kişinin, travmatik anıların yön vermesi ile kendinden kaçması olarak düşünülmektedir. Hasta ile terapist arasındaki örtük ve şifrelenmiş iletişim hem bireyin biricik özünü korumaya ve hem de terapötik sürecin dış simgesel sızmalardan, ki bunlar tedavinin ikinci önemli engelidir, uzak kalmasını sağlamak amacındadir. Son olarak, bu yaklaşım Hegel'yan bir süreç olan, güç çıkmazının "kaldırılma"sını (sublation, Aufhebung) amaçlamaktadır ki bu da travma ile yakından bağlantılıdır. Bu yazı zihnin yeni bir “dijital beyin” modelini ve içsel moderasyon kavramını ortaya atmakta, bunların makine öğrenmesi süreçleri için potansiyelinin altını çizmektedir. Bu kavramlar İmplisit Psikoterapi içerisinde bulunan potansiyel olanaklara dikkat çekmektedir. Simge İlişkileri Kuramı'nın geliştirilmesi ise bir sonraki kuramsal ödev olarak beklemektedir. Bu biçimde, önerilen psikoterapi yaklaşımı için gerekli temel bilgi takımı tamamlanmış olacaktır.

Anahtar Kelimeler: Örtük psikoterapi, simge ilişkileri, enkripsiyon, dinamik, diyalektik

---

CITE