Investigation of Relationship Between Hopeless Level and Problem Solving Skills in the Aspects of Some Variables

Objective: The general purpose of this study is to examine the relation between the problem solving skills and hopelessness levels of university students in terms of the department that they study, their grade, and gender variables. Method: The study was conducted with 111 female and 96 male students, totally 207 students, who are in first and fourth grade of Kırıkkale University and selected by random cluster sample method. As data gathering tools, Problem Solving Inventory and Beck Hopelessness Scale were used beside demographic information form, in the research. Data obtained from the research were analysed by independent-samples T-test, multiple regression analysis, and Pearson Moments Multiplier Correlation Coefficient. Results: As a result of correlation analysis, which was conducted, It was determined that, there was a reasonable relation between the problem solving skills and hopelessness levels of university students (r=.31, p<0.01). As a result of regression analysis, which was done to predict problem solving skills, two models were obtained, first one was added demographic variables and second one was added subdimensions of hopelessness scale. It was seen that, both models predicted problem solving skills in reasonable levels. It was seen that, "Motivation Loss", one of the sub-dimensions of hopelessness, and the grade, one of the demographic variables, were reasonable predictors of problem solving skills when the variables were discussed one by one (p=.282, p<0,01 ve p=-.206, p<0,01). Conclusion: It can be said that, being first or fourth grade student and hopelessness levels have reasonable contributions to problem solving skill. These findings were discussed in the light of related literature and suggestions were given for field on the basis of the results.

Üniversite Öğrencilerinde Umutsuzluk Düzeyi ile Problem Çözme Becerileri ¦ Arasındaki İlişkinin Bazı Değişkenler ¦¦ ¦ üzerinden İncelenmesi

Amaç: Bu çalışmanın genel amacı, üniversite öğrencilerinin öğrenim gördükleri bölüm, sınıf düzeyi ve cinsiyet değişkenleri açısından problem çözme becerileri ve umutsuzluk düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesidir. Yöntem: Çalışma, Kırıkkale Üniversitesi'nde öğrenim gören tesadüfi küme örnekleme yoluyla seçilmiş, 1. ve 4. Sınıf öğrencilerinden oluşan, 111 kız ve 96 erkek olmak üzere toplam 207 öğrenci ile yürütülmüştür. Araştırmada veri toplama amacıyla demografik bilgi formu dışında Problem Çözme Envanteri ve Beck Umutsuzluk Ölçeği kullanılmıştır. Araştırmada elde edilen verilerin analizinde, ilişkisiz örneklemler için t-testi, çoklu regresyon analizi ve pearson momentler çarpımı korelasyon tekniği kullanılmıştır Bulgular: Yapılan korelasyon analizi sonucunda, üniversite öğrencilerinin problem çözme becerileri ile umutsuzluk düzeyleri arasında anlamlı ilişkiler olduğu belirlenmiştir (r=.31, p<0,01). Problem çözme becerilerinin yordanmasına ilişkin yapılan çoklu regresyon analizi sonucunda, önce demografik değişkenlerin dahil edildiği, sonra umutsuzluk ölçeği alt boyutlarının eklendiği 2 model ortaya çıkarılmıştır. Elde edilen her iki modelin de problem çözme becerilerini anlamlı düzeyde yordadığı bulunmuştur. Değişkenler göreli önem sırasına göre tek tek ele alındığında ise, umutsuzluk ölçeği alt boyutlarından "Motivasyon Kaybı" ile demografik değişkenlerden öğrenim görülen sınıf düzeyi değişkeninin problem çözme becerisinin anlamlı yor- dayıcıları olduğu belirlenmiştir (p=.282, p<0,01 ve p=-.206, p<0,01). Sonuç: Sonuç olarak, 1. ve 4. sınıfta olmanın ve umutsuzluk düzeyinin problem çözme becerileri üzerinde anlamlı katkılarının olduğu söylenebilir. Bu bulgular ilgili literatür ışığında tartışılmış, sonuçlara dayalı olarak alan için önerilere yer verilmiştir.