Diagnostic Stability in the Follow-up of Acute and Transient Psychotic Disorder: A Preliminary Study

INTRODUCTION: Acute and transient psychotic disorder differentiates from other psychotic disorders with acute onset, occurrence after stressful life events and ending with full remission. It is suggested to have good prognosis and response to treatment. In some of the patients, the diagnosis is switched to schizophrenia or mood disorders in the follow-up. This study aimed to determine sociodemographic and clinical features of patients diagnosed with acute and transient psychotic disorder, as well as changes in the diagnosis in a 5 year the follow-up.
METHODS: The sample was constituted by patients who diagnosed with acute and transient psychotic disorder during their hospitalization in 2010. Medical records of these patients were examined restrospectively in 2015, including past 5 years.
RESULTS: In a total number of 47 patients, 17 were female and 30 were male. Mean age was 32.2±9.9 years. The majority were single (51.1%) unempoyed (85.1%) and living with their families (87.2%). The rate of patients who have been rehospitalized was 51.1%, and 8.5% of patients have not applied again. Most common diagnoses in the follow-up were atypical psychosis (38.3%), schizophrenia (25.5%) and bipolar affective disorder (12.8%). In 2 patients the diagnosis was psychotic disorder due to alcohol/substance abuse and 3 patients had a neurological disease.
DISCUSSION AND CONCLUSION: This study revealed that the diagnosis of acute and transient psychotic disorder, have been changed to atypical psychosis or schizophrenia in the follow-up in the majority of patients. Therefore, the cases who diagnosed with acute and transient psychotic disorder, especially if they carry risk factors, should be evaluated in detail in terms of prodromal period of schizophrenia. Furthermore, a close follow-up would be beneficial.

Akut ve Geçici Psikotik Bozukluk İzleminde Tanı Stabilitesi: Bir Ön Çalışma

GİRİŞ ve AMAÇ: Akut ve geçici psikotik bozukluk diğer psikotik bozukluklardan akut başlangıcı, stresli yaşam olaylarını izlemesi ve kısa sürede tam düzelmenin görülmesiyle ayrılmaktadır. Tedaviye yanıtın ve gidişin iyi olduğu ileri sürülmektedir. Hastaların bir kısmında daha sonra tanı, şizofreni ya da duygudurum bozuklukları olarak değişmektedir. Çalışmamızda akut ve geçici psikotik bozukluk tanılı hastaların 5 yıllık izleminde ortaya çıkan tanı değişikliklerini, sosyodemografik ve klinik özelliklerini araştırmak amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Örneklemimiz 2010 yılında yatarak tedavi gören ve akut ve geçici psikotik bozukluk tanısı alan hastalardan oluşturulmuştur. 2015 yılında bu hastaların tıbbi kayıtları geriye dönük olarak 5 yılı kapsayacak şekilde incelenmiştir.
BULGULAR: Toplam 47 hastanın 17’si kadın, 30’u erkek, yaş ortalaması 32,2±9,9’du. Çoğunluğu bekar (%51,1), çalışmıyor (%85,1) ve ailesiyle yaşıyordu (%87,2). Hastaların %51,1’i tekrar yatarak tedavi görmüş, %8,5’inin ise tekrar başvurusu olmamıştı. İzlemde en sık konulan tanılar organik olmayan psikotik pozukluk (%38,3), şizofreni (%25,5) ve bipolar duygulanım bozukluğuydu (%12,8). 2 hastada alkol ya da madde kullanımına bağlı psikoz, 3 hastada nörolojik bir hastalık mevcuttu.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Çalışmamızda akut ve geçici psikotik bozukluk tanısı alan hastaların çoğunun izlemde organik olmayan psikotik pozukluk ya da şizofreni tanısı aldığı saptanmıştır. Bu nedenle özellikle risk faktörlerini taşıyan akut ve geçici psikotik bozukluk olgularının şizofreninin prodromal dönemi açısından ayrıntılı değerlendirilmesi ve uzun dönem yakın izlemi faydalı olacaktır.