Socio-Demographic Characteristics of Suicidal Individuals Living in Malatya

Objectives: The aim of this study was to investigate the risk factors and determine the socio demographic vari- ables of patients who attempted suicide in Malatya, in 2005. Method: The sample group of this research con- sisted of 50 patients who attended to the Emergency Department or other medical departments of Turgut Özal Medical Center with suicide attempt between January and April 2005 and were followed up either in or outpatient setting, and agreed to participate in the study. Patients who had psychotic symptoms and deliri- um were in the exclusion criteria. The socio-demograph- ical data sheet, Beck Depression Inventory (BDI), Beck Anxiety Inventory (BAI), Beck Hopelessness Scale (BHS) were applied following the clinical interview. Results: Of all patients, 64% were female. The mean ages of women and men were 25.9 ± 7.6 and 32.3 ± 13.7, respectively. In our study, suicide attempts were more common among married women (59.4%) and single men (55.6%). Mental disorders had started at an earlier age in singles (p=0.001), and at a later age in widows and divorced (p=0.025). While 36% of the patients were diagnosed as adjustment disorder, 32% was diagnosed as depression and only 20% did not receive any specific diagnosis. A history of suicide attempts was determined in 32% of the cases and 90% of our patients had suicide attempts with non-violent methods. Psychosocial stressors were present in 54 % of patients three months prior to the sui- cide attempt and the majority of these were family prob- lems. Conclusion: It is essential to recognize some clinic and socio-demographic characteristics related to suicide attempts and psychiatric disorders have to be treated in order to prevent suicide attempts.

Malatya İlinde 2005 Yılında İntihar Girişiminde Bulunan Bireylerde Klinik ve Sosyodemografik Özellikler

Amaç: Bu araştırmada Malatya ilinde, 2005 yılında inti- har girişimiyle başvuran olguların bazı sosyodemografik değişkenler açısından değerlendirilmesi ve bazı risk etkenlerinin saptanması amaçlanmıştır. Yöntem: Araştırmanın evreni Ocak - Mayıs 2005 tarihleri arasında Turgut Özal Tıp Merkezi Acil Servisi veya diğer servislere intihar girişimiyle başvuran, ayaktan ya da yatırılarak izle- nen ve araştırmaya katılmayı kabul eden 50 olgudan oluşmuştur. Psikotik bulguları olan, deliryum tablosunda olan hastalar çalışmaya alınmamıştır. Veri toplama aşa- masında, psikiyatrik görüşme yapıldıktan sonra, Beck Depresyon Ölçeği (BDÖ), Beck Anksiyete Ölçeği (BAÖ), Beck Umutsuzluk Ölçeği (BUÖ) ve sosyodemografik veri formu uygulanmıştır. Bulgular: Olguların %64'ünü kadın, %36'sını erkek bireyler oluşturmaktaydı. Kadın olguların yaş ortalaması 25.9±7.6, erkeklerin 32.3±13.7 idi. Çalış- mamızda intihar girişimi evli kadınlarda (%59.4) ve bekâr erkeklerde (%55.6) daha sık görülmüştür. Bekarlarda ruh- sal hastalık daha erken yaşlarda (p=0.001), dul ve boşan- mış olanlarda ise daha geç yaşlarda (p=0.025) başlamıştır. Olguların %36'sı uyum bozukluğu, %32'si depresyon tanısı alırken sadece %20'si herhangi bir tanı almamıştır. Olguların %32'sinin öyküsünde intihar girişi- mi mevcuttu. %90'ı şiddet içermeyen yöntemlerle intihar girişiminde bulunmuştu. Olguların %54'ünün intihar giri- şiminden üç ay öncesinde psikososyal stresörleri mevcut- tu ve bunların büyük çoğunluğunu ailesel sorunlar oluş- turmaktaydı. Sonuç: Çalışmamız; intihar girişimlerini önleme açısından psikiyatrik bozuklukların tedavi edilme- si, intihar girişimi ile ilişkili klinik ve sosyodemografik özelliklerin dikkate alınması gerekliliğini ortaya koymuş- tur.