Panik Bozukluğu ve Solunum Sistemi Düzensizlikleri

Panik bozukluğuna (PB) sahip olan hastalarda beyin sapındaki solunum kontrol merkezi işlev bozuklukları gösterilmekte iken bununla uyumlu olarak Klein "hatalı boğulma alarmı" hipotezini ileriye sürmüştür (Klein 1993). Bunun öncesinde Ley (1985) tarafından ileri sürülen hiperventilas- yon teorisi temel olarak nefes egzersizi çalış- malarını tedavide gündeme getirmiş olsa da hiper- ventilasyonu takiben gelişen düşük arteriyel pCO2 ve anksiyete belirtileri arasındaki ilişki de araştır- macılar tarafından vurgulanmaktadır. Hiperventi- lasyon temel olarak bir dönemde bedenin ihtiyacın- dan daha fazla olan sık ve derin nefes alma olarak tanımlanır. Ayrıca akut hiperventilasyon panik atağı ortaya çıkarabilmektedir. Klein'e göre ise hiperventilasyon, kanda yükselmiş olan pCO2'i düşürerek boğulma alarmının devreye girmesini önleme çabasıdır. Temel olarak her iki teori de panik atağı sırasında gözlenen solunumsal zorlan- mayı kanıtları olarak ele almaktadırlar. Bu teorilere ilaveten, araştırmalar genel olarak hiperventilasyonla ilişkili olan solunum sistemi düzensizliklerinin kanıtlarını sunmaktadır. Solunumsal uyarım testleri (istemli hiperventilas- yon ya da CO2 inhalasyonu gibi) PB olan bireylerin büyük çoğunluğunda bir panik atağını tetikleye- bilmektedir (Papp ve a ark. 1993, Papp ve ark. 1997, Rapee ve ark. 1992). PB'ye sahip olan bireyler hiperventilasyon sonrası pCO2'nin normale dön- mesinde yavaşlama gösterirler (Wilhelm ve ark. 2001a), ayrıca daha sık iç çekmeleri ve esnemeleri de vardır (Wilhelm ve ark. 2001b, Klein 1993). Bundan başka belki de en önemlisi, solunum biçi- mini değiştirmek panik ataklarının sıklığını ve şid- detini azaltmaktadır (Bonn ve ark. 1984, Salkovskis ve ark. 1986).